Το 60ο σερβίτσιο περισσέυει...

Χθες το βράδυ είδα το "59 σερβίτσια μόνο". Μία παράσταση με δυνατό κείμενο, σκληρό υπόβαθρό και ...happy end!! Ακόμα προσπαθώ να συνειδητοποιήσω ότι είδα ένα έργο με θέμα τις φυλακές ανηλίκων, ένα έργο για την μοναξιά, ένα έργο όπου ο ήρωας που χρωστάει χρήματα σε συγκρατουμένους του κακκοποιείται βάναυσα, ένα έργο που η έννοια της παραδοσιακής οικογένειας αποκτά φρικαλέα όψη μέσα από την απουσία της, και βγήκα σχεδόν χαμογελαστή!

Μέσα σε αυτό το σκοτεινό περιβάλλον υπάρχουν μια κοινωνική λειτουργός και ένας βασανισμένος από το θάνατο του παιδιου του άνθρωπος, που βρίσκουν στο πρόσωπο του νεαρού κρατούμενου ένα νόημα για τη ζωή τους, ένα νόημα που φτάνει στο τέλος να δημιουργήσει μία "νέα" οικογένεια γι' αυτόν και για τους ίδιους.

Περίμενα στο τέλος να γίνει κάτι που θα τα καταστρέψει όλα αυτά, κάτι που θα διαλύσει την επιθυμία του νεαρού να βγει από τη φυλακή και δουλέψει στο βιολογικό μποστάνι του νέου του μπαμπά αλλά... τίποτα. Το έργο έχει πολύ αισιόδοξο τέλος! Σχεδόν happy end! Ήταν τόσο ανακουφιστικό που γινόταν σχεδόν λυτρωτικό! Καμιά φορά γίνονται και θαύματα!

Πρόκειται για μια παράσταση απλή, αλλά ανακουφιστική.

Παρά την ιδιαίτερα έντονη παρουσία της κοινωνικής λειτουργού Μ. Αμανίτη, η παράσταση είναι ένα "one man show" για τον Α. Τότσικα. Μοιάζει να θέλει να ξεφύγει από την εικόνα του "ωραίου και τυπά" που δημιούργησε γι' αυτόν η τηλεόραση και προσπαθεί πολύ γι' αυτό, αλλά δεν καταφέρνει να μας κάνει να ξεχάσουμε τελείως ότι "αυτός είναι ο Τότσικας".

Όσο για τα σκηνικά: η "μαυρίλα" τους διακόπτεται από τον μαυροπίνακα στον οποίο ανακοινώνονται οι τίτλοι των σκηνών. Ο ίδιος μαυροπίνακας μας φέρνει στο μυαλό το σχολείο των "κανονικών" συνομήλικων του νεαρού παιδιού και την "κανονική" ζωή που αντικαθίσταται από το "αναμορφωτηριο".

Φράσεις που θυμάμαι: (οκ βοήθησε και το κείμενο του προγράμματος λίγο)

"το να σε ρίξουν στη φυλακή ενηλίκων είναι μεγαλύτερο έγκλημα απ' αυτό για το οποίο σε δικάζουν"

"Πενήντα εννέα φλιτζάνια σήμερα, Χάρυ, το εξηκοστό περισσεύει..."

Το πρόγραμμα: Ένα θα σας πω: περιέχει το κείμενο της παράστασης. Αυτό για πολλούς (και για μένα) είναι λόγος να το αγοράσεις. Παρόλα αυτά δεν μπορώ να μην επισημάνω ότι είναι κάπως φτώχο σε συνοδευτικές πληροφορίες και κείμενα. Μοιάζει λίγο "διεκπεραιωτικό".

Ιδιαίτερο ενδιαφέρον έχει αυτή η συνέντευξη του συγγραφέα

Το έργο του Ali Tailor παίζεται στο θέατρο Τόπος Αλλού και το σκηνοθετεί ο Ν. Καμτσής.