Στην Εξοχή

Χθες ήταν Τρίτη, οι θεατρικές επιλογές περιορισμένες, η κούραση από τη δουλειά μη αμελητέα, τα παπούτσια που ήθελα να αγοράσω δεν υπήρχαν στο νούμερό μου... και το κερασάκι στην τούρτα... η παράσταση "Στην Εξοχή"....

Δεν ξέρω για ποιο λόγο, αλλά τις πιο πολλές φορές που με πιάνει η επιθυμία να πάω στο θέατρο είναι Δευτέρα ή Τρίτη, και έχω δει πολύ ωραίες παραστάσεις στο παρελθόν που παίζονταν Δευτερότριτα. Χθες πήρα και τον φίλο μου και πήγαμε "Στην Εξοχή"... όχι στην κανονική (κρύο αστειάκι, γελάσαμε...) αλλά στη θεατρική παράσταση που παίζεται αυτό το καιρό στο Θέατρο Κάππα όταν δεν παίζεται ο Αμπιγιέρ, που μαζί με το Κτήνος στο Φεγγάρι, είναι η επόμενη παράσταση που θέλω να δω.

Το δραματικό κείμενο του Μάρτιν Κρίμπ δεν μπορώ να το σχολιάσω γιατί δεν το έχω διαβάσει. Μπορώ όμως να σχολιάσω τον τρόπο με τον οποίο το παρουσίασε η παράσταση: φλύαρο (με τις επαναλαμβανόμενες φράσεις να μη βρίσκουν την δραματική ένταση που θα έπρεπε ίσως να έχουν), παλιομοδίτικο (με κάτι ενέσεις και κάτι ναρκωτικά, να περνάνε και να μην ακουμπάνε) και κάπως άδειο. Και πιστέψτε με, έχω την υποψία ότι το κείμενο που έγραψε ο συγγραφέας ίσως να μην είναι καθόλου έτσι στην πραγματικότητα. 

Τις ερμηνείες τις βρήκα ανούσιες και επιφανειακές. Μου έδωσαν την εντύπωση ότι οι ηθοποιοί βρίσκονταν στη φάση της "πρώτης ανάγνωσης" του έργου, ότι προσπαθούσαν να το καταλάβουν, ότι δεν ήξεραν ακόμα τι έπρεπε να κάνουν... Δεν θέλω να κρίνω την ικανότητα των ηθοποιών, πιστεύω ότι είναι ικανοί, στη συγκεκριμένη παράσταση όμως χρειαζόταν πολύ δουλειά ακόμα, από τους ίδιους και κυρίως από τη σκηνοθέτιδα.

 Φλύαρα βρήκα και τα σκηνικά που μου έδωσαν την εντύπωση ότι προσπαθούσαν να υποκαταστήσουν κάτι που δεν υπήρχε αλλού... αδιάφορα τα κοστούμια που ήταν ότι πιο αναμενόμενο θα μπορούσε να επιλέξει κανείς...

Δεν υπάρχει μέτρια θεατρική παράσταση, υπάρχει καλή ή κακή. Δυστυχώς οι μέτριες κατατάσσονται στις κακές...

Πρόγραμμα: Ανύπαρκτο! μου είπαν ότι δεν έχει βγει ακόμα... Ίσως να είμαι ψυχαναγκαστική, ίσως η χαρά του θεατρικού επιχειρηματία, που προσπαθεί να κερδίσει κατιτίς παραπάνω... Παράσταση, όμως χωρίς πρόγραμμα, έστω ένα υποτυπώδες φυλλάδιο, δεν θέλω να βλέπω! Πιστεύω ότι είναι η υλική της υπόσταση. Κάτι που θα μου μείνει για χρόνια από κάτι τόσο εφήμερο... Τόσοι άνεργοι θεατρολόγοι υπάρχουν! Δώστε τους την ευκαιρία να φτιάξουν κάτι! Ας μη βγει τέλειο...

Η παράσταση παίζεται κάθε Δευτέρα και Τρίτη στο Θέατρο Κάππα. Τη σκηνοθετεί η Έλλη Παπακωνσταντίνου