Τετάρτη 27 Ιανουαρίου 2010

Το Υστατο Σημερα

Είναι άραγε σωστό να ξεκινήσω το θεατρικό μου blog με μια παράσταση που έχει τίτλο "Το Ύστατο Σήμερα";


Οι εικόνες είναι από το πρόγραμμα της παράστασης

Την παράσταση την είδα χθες το βράδυ. Συνήθως για να "αποφανθώ" αν μου άρεσε ή όχι μία παράσταση πρέπει να περάσει τουλάχιστον ένα βράδυ από τη στιγμή που θα βγω από το θέατρο. Την άλλη μέρα παρατηρώ κατά πόσο τη σκέφτομαι, και αν τελικά είχε να μου δώσει κάτι.
"Το Ύστατο Σήμερα" είχε. Τι είχε; Έναν κουρέα, έναν εμπειρογνώμονα αγγελιοφόρο κακών ειδήσεων, ένα πολύ ενδιαφέρον σκηνικό, μία καρέκλα κουρέα που μου θύμιζε πολύ καρέκλα οδοντιάτρου μιας άλλης εποχής, είχε επίσης ένα κείμενο το οποίο για να το καταλάβεις σε όλο του το μεγαλείο (αν και δε κρίνω εδώ αν είχε ή όχι μεγαλείο το κείμενο) χρειαζόταν να γνωρίζεις μία μικρή λεπτομέρεια: εμπνέεται από το τρόπο που σύμφωνα με τον Πλούταρχο και τον Θουκυδίδη αντιμετώπισαν οι Αθηναίοι κάποιες πραγματικά κακές ειδήσεις. Εδώ έχω μια ένσταση: Πιστεύω ότι το θέατρο αρχίζει όταν μπαίνεις στο φουαγιέ και τελειώνει όταν βγαίνεις από την έξοδο. Το τι ήξερες πριν και το τι διάβασες μετά κατά τη γνώμη μου δεν έχει καμία σημασία. Και πραγματικά μπορείς να παρακολουθήσεις την παράσταση χωρίς να γνωρίζεις αυτή τη μικρή λεπτομέρεια. Είναι φοβερό όμως αυτό που σου αποκαλύπτεται όταν πηγαίνεις σπίτι, διαβάζεις το πρόγραμμα και βρίσκεις αυτή τη πληροφορία. Αν δείτε τη παράσταση ψάξτε το πρόγραμμα για να βρείτε την απάντηση στο ερώτημα "γιατί κουρέας;" Πραγματικά έχει ενδιαφέρον.
Η παράσταση επίσης μου γέννησε ερωτηματικά, πράγμα που θεωρώ καλό: "Τι σχέση έχει η προσωπική καταστροφή με την συλλογική;", "Όταν σου συμβαίνει κάτι πραγματικά κακό, είναι μια μεγαλειώδης τραγωδία ή μήπως μια μικροαστική συμφορά;", "Όταν κάποιος σου λέει ότι κάτι πραγματικά κακό σου έχει συμβεί και δε το γνωρίζεις, τον πιστεύεις ή όχι;" Το τελευταίο ερώτημα σχετίζεται και με την αναφορά στον Πλούταρχο και τον Θουκυδίδη.
Η παράσταση συνολικά μου άρεσε. Μερικές φορές με πιάνει μια φοβία ότι μπορεί να βαρεθώ σε μία παράσταση. Πραγματικά το φοβάμαι αυτό, όταν συμβαίνει δεν είναι καθόλου ευχάριστο. Αλλά όχι, στο "Υστατο Σήμερα" δε βαρέθηκα, ήταν μια ενδιαφέρουσα παράσταση στηριζόμενη σε δύο ερμηνείες. Δύο ερμηνείες τόσο διαφορετικές, που δεν θα πίστευα ότι αλληλοσυμπληρώνονται τόσο καλά. Πρόκειται για κάτι που σχετίζεται και με το κείμενο: "είναι ένα μονόλογος για δύο ηθοποιούς", όπως διάβασα και στο πρόγραμμα.

Το πρόγραμμα: Κοστίζει 15 ευρώ και είναι πολύ καλό value for money. Περιέχει το κείμενο της παράστασης (πόσο μου αρέσει όταν το πρόγραμμα περιέχει το κείμενο του έργου), ωραίες φωτογραφίες, συνέντευξη από το συγγραφέα, αποσπάσματα από βιβλία του συγγραφέα και κείμενα που μελετούν το έργο.

Η παράσταση παίζεται στο θέατρο της Οδού Κυκλάδων. Σκηνοθέτης είναι ο Λευτέρης Βογιατζής

Ελπίζω να καταφέρω να συνεχίσω αυτό το blog και η ανάρτηση αυτή να μην αποτελέσει "Το Ύστατο Σήμερα" του blog.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου